Ford Transit Supervan – król dostawczaków!

Ford Transit znany jest powszechnie jako samochód użytkowy – dostawczak, ambulans, czy laweta. Pierwotnym zamysłem twórców było stworzenie pojazdu ,,dla każdego” – od prostego rolnika, po bogatych biznesmenów. Mnogość wersji i zastosowań miała przede wszystkim znaczenie użytkowe. Na początku nikt nie spodziewał się, że można stworzyć Transita wyścigowego. Rzeczywistość jednak to zweryfikowała, w efekcie czego powstał Supervan.

Ford Transit Supervan I

Ford w okolicach roku 1962 zaczął inwestować w sporty wyścigowe. Wejście w kolejną dekadę przyniosło jeszcze większe nakłady finansowe na rzecz motosportu. Szukano odpowiedniej formy reklamy, którą można byłoby zaprezentować w trakcie pokazowych jazd. Jako, że Ford Transit stanowił jeden z najważniejszych modeli na globalnym rynku oraz nikt wcześniej nie spróbował stworzyć wyścigowej wersji pojazdu użytkowego zrodziła się koncepcja znana powszechnie jako Supervan. Utworzenie sportowego vana zlecone firmie Terry Drury Racing. Swoją premierę pojazd miał w Wielkanoc w roku 1971 na brytyjskim torze Brands Hatch.

Standardowe zawieszenie zastąpiono ramą z profili rurowych. Sam projekt nigdy nie został stworzony. Potencjalne pomysły rozrysowywano na podłodze kredą. Układano poszczególne elementy we właściwych miejscach, a następnie całość spawano, bądź cięto by nadać finalny kształt. Pojazd wymagał specjalnego zawieszenia. Tym samym – na przodzie pojazdy znalazły się podzespoły Jaguara XJ6, a fabryczny tył zastąpiona częściami Cooper F1. Przekładnia kierownicza pozbawiona wspomagania pierwotnie znajdowała się w Fordzie GT40. 15-calowe felgi ,,Revolution” miały równą szerokość na przodzie i tyle. W efekcie pojazd posiadał dobrą przyczepność. Charakterystycznym było unoszenie się jednego z przednich kół w trakcie wchodzenia w ostry zakręt. Zamontowano również wyścigowe hamulce tarczowe Can-Am. Jednostką napędową był silnik V8 5.0 z głowicami Gurney-Weslake o mocy 435KM. Żeby zmieścić go w pojeździe trzeba było wyciąć dziurę w podłodze. Najwyższą zanotowaną prędkością było ok. 240 km/h.

W 1978 roku dokonano zmiany wizualnej, nazwanej ,,Mark 2”. Częste występy na pokazach oraz stosunkowo drogie części spowodowały odejście legendy w cień. Nowa wersja zadebiutowała 13 lat później.

Ford Transit Supervan II

Za konstrukcję kolejnego modelu odpowiadała firma Auto Racing Technology of Woolaston. Były szef Ford Motorsport powrócił po kilkuletniej przerwie z pomysłem reaktywowania kultowego Supervana. Prawda jest jednak taka, że pojazd ten z oryginalnym Fordem Transitem wspólny miał jedynie zarys karoserii. Nadwozie utworzono z aluminiowej ramy i pokrycia z włókna węglowego. Podwozie pochodziło z wycofanego z użytku Forda C100. Przednie felgi miały szerokość 11,5 cala a tylne - 14 cali. Jednostkę napędową stanowił silnik Ford Cosworth DFL V8 Endurance, o pojemności 3,9 litra. Osiągał moc pokroju 590 KM przy 9.250 obrotach na minutę. Charakterystyczne boczne wloty i tylne wycięcie tworzyło drogę dwóm tunelom powietrza, które zwiększały przyczepność pojazdu.

Zamysł pozostawał podobny – auto do reklamy, pokazów, robienia SHOW na torach w całej Europie. Pierwsza prezentacja szerszej publice miała miejsce w roku 1984. Później pojazd stanowił ikonę wszystkich etapów British Grand Prix. Gdy wycofano silniki Cosworth – drugiego supervana postanowiono odpowiednio zabezpieczyć i garażować, celem wykorzystania go w przyszłości. Najwyższa zanotowana prędkość to około 283 km/h. Co ciekawe, kierowcą zarówno Supervana I, jak i Supervana II był Chris Craft, który pracę zawodową w fordzie zaczynał od posady gońca, posłańca.

Ford Transit Supervan III

Vana odświeżono przy okazji premiery piątej generacji Transita. Do jego budowy wykorzystano garażowanego supervana II. Był on o 10% mniejszy od Forda Transita mk5, jednakże nadawał się idealnie do celów promocyjnych. Za budowę odpowiadał brytyjski oddział Forda, który postanowił postawić na jednostkę napędową Cosworth z rodziny HB o mocy 650 KM, znaną głównie z bolidów Formuły 1. Pojazd przechodził przez zmiany kolorów na czerwono-niebieskie, by w 2004 roku powrócić do barw pierwotnych. Zmianie uległ jednak silnik. Postawiono na widlastą szóstkę Ford-Cosworth z 1991 roku o mocy maksymalnej 264 KM. Pojazd ważył trochę poniżej 900 kg, co jest naprawdę imponującym wynikiem jak na takie gabaryty.

Prędkość maksymalna tego pojazdu może być zaskoczeniem. O ile pojazd zbudowano na bazie poprzedniej wersji, o tyle otrzymywane osiągi były niższe. Najwyższą zanotowaną i udokumentowaną prędkością było 243 km/h. Wciąż jest to wynik imponujący, jednakże pozostawiający dozę niedosytu.

Ford Transit Supervan IV ?

Czy Ford planuje odtworzyć słynną serię supervanów? Może doczekamy się premiery przy okazji promocji kolejnej generacji Forda Transit? A może któryś z istniejących konceptów zasługuje na to miano? Tym razem pałeczkę przejęli prywatni pasjonaci, w tym My! Efektem czego powstał pierwszy na świecie Drift Bus! Jednostka napędowa V8 stanowi ukłon wobec pierwszego z rodu Supervanów.