Za stworzenie Peugeota Boxera odpowiadają połączone siły koncernów Fiat i PSA. Jest to największe auto francuskiego producenta w segmencie średnich oraz dużych pojazdów dostawczych. Peugeot Boxer jest naturalnym sukcesorem modelu J5, który pod względem technicznym odpowiadał pierwszej generacji Fiata Ducato. Współpraca dwóch koncernów, oczekiwania klientów i rosnąca popularność pojazdów dostawczych dały owoc w postaci stabilnego vana, jakim jest Peugeot Boxer. Z racji na ograniczone źródła dystrybucji, w początkowym okresie Boxer dostępny był głównie we Francji. Z czasem ruszył na podbój całej Europy. Wróćmy jednak do momentu w którym wszystko się zaczęło.
Debiut Peugeot Boxer I
Prace nad kompletnie nowym samochodem dostawczym, który miał zrywać z przestarzałymi rozwiązaniami i stylistyką, rozpoczęto w 1987 roku. Do pracy nad nadwoziem nowego dostawczaka zaangażowana została firma Ital Design, prowadzona przez Giorgetto Giugario. Wytyczne jakie firma otrzymała do opracowania nadwozia nowego modelu były bardzo proste: duża przestrzeń ładunkowa, przystępność pod różne wersje zabudowy oraz redukcja oporów powietrza. Po kilku latach poprawek, zatwierdzono ostateczną wersję pojazdu, która została zaprezentowana po raz pierwszy w 1994 roku na targach w Genewie. Ostatecznie udało się osiągnąć współczynnik oporu powietrza Cx=0.35. To właśnie ta konstrukcja, na której oparto również auta dostawcze Fiata i Citroena, została wybrana Samochodem Dostawczym roku 1995 (Van Of The Year).
Firma skorzystała z niektórych rozwiązań konstrukcyjnych, które sprawdziły się w modelu J5. Peugeot Boxer I był pojazdem przednionapędowym z silnikiem umieszczonym poprzecznie. Zdecydowano się na nadwozie samonośne, co przyczyniło się do spadku masy własnej pojazdu oraz wzrostu wytrzymałości zderzeniowej. Co ciekawe, postanowiono zastosować odmienne konstrukcje zawieszenia przedniego i tylnego. Z przodu znalazło się zawieszenie McPherson (ze stabilizatorem lub bez), a z tyłu sztywna oś tylna zamocowana na resorach parabolicznych. Jeśli chodzi o jednostki napędowe to zdecydowano się głównie na silniki diesla, generujące moc w zakresie 68 – 127 KM. Najmocniejsza wersja silnika pochodziła od Ducato i posiadała oznaczenie 2.8HDI. Peugeot Boxer I był produkowany jako furgon, furgon oszklony, furgon podwyższony, kombi 6/9-osobowe, mikrobus 9-osobowy, skrzyniowy, skrzyniowy 6-osobowy. Zdarzały się również zamówienia dla indywidualnych klientów flotowych, takich jak urząd pocztowy we Francji, czy też sieć szpitali.
W lutym 2002 roku postanowiono odświeżyć wszystkie bliźniacze modele dostawczaków grupy PSA. Facelifting objął głównie wygląd przedniej części pojazdu. Najbardziej rzucającą się w oczy modyfikacją była zmiana świateł na większe. Ponadto zmianie uległ również przedni zderzak, który nabrał bardziej charakterystycznych kształtów. Producent zdecydował się także na mocniejsze uwidocznienie logotypu. Pomniejsze zmiany wprowadzono również wewnątrz pojazdu, chociaż dotyczyły one głównie większej liczby kieszeni i skrytek do użytku kierowców. W gamie silników pojawiły się nowe jednostki benzynowe, napędzane LPG oraz CNG. Ich mocą maksymalną było 110 KM. Wprowadzony facelifting nie wpłynął w żadnym stopniu na współczynnik oporów powietrza, który nadal wynosił Cx=0.35. Prace nad bardziej opływowym kształtem musiały zostać przesunięte do kolejnej generacji pojazdów. Ta pojawiła się parę lat później, bo już w 2006 roku.
Pierwsza generacja Peugeota Boxera nie spotkała się z tak dużym sukcesem sprzedażowym jak bliźniaczy Fiat Ducato. Boxer I cieszył się dużą popularnością we Francji. W pozostałych częściach Europy zostawał on w cieniu Ducato, Forda Transita, czy chociażby Volkswagena LT. Wynikało to głównie z mniej rozbudowanej sieci salonów względem konkurencyjnych marek.
